Tazteam naar de EurAsian Finals in Italie

[Tazteam]

Begin van de reis is gepland op woensdag 17 oktober 2007

Wat we van de komende 10 dagen kunnen verwachten is niet helemaal zeker.

Wel barsten we beiden van de zenuwen, heel begrijpelijk, want je gaat immers meedoen aan een groot Eurpees spektakel, de EurAzian Finals in Italie.

Maar eerst gaan we er maar zien te komen, we hebben tijd zat, dus haast is er niet bij.

Woensdag 17 Okt 2007

Op tijd vertrokken, 8.30 uur.

Lekker op weg, de navigatie bleef maar zeuren om een andere route, maar zelf hadden we iets anders gepland.

Stom, stom, stom, want we waren nog geen 30 km van huis, een file, 2 vrachtwagens in de fik, een gigaomleiding.

Resultaat: alle tijd die we dachten te hebben, stonden we in de file, maar liefst 1.5 uur.

Uiteindelijk toch weer onderweg en alles ging voorspoedig.

In Luxemburg maar even getankt: 1.12 euro voor een liter, jammer dat mijn tank zo klein is.

Doorgegaan met de route en ondanks dat de navi (bep) alleen voor de Benelux geschikt is doet ie toch zijn best in Frankrijk, geeft alles keurig aan.

Alleen na de grens met Zwitserland gaat het wat moeizamer, maar na een tijdje begrijp je dan ook wat ze bedoelt met ?afbuigen naar zuid-oost?, tis even wennen maar we komen we er wel.

Onze Pica heeft met de steile hellingen toch wel een moeite, we kruipen omhoog.

Het vermogen laat ons echt wel in de steek.

Nu begrijp ik dan ook waarom er zo weinig van die Picanto?s rondrijden.

Om 19.30 uur in het hotel in Zwitserland aangekomen, nette kamer en een mooi restaurantgedeelte, gelijk maar even getest.

De kaart is klein, maar netjes, goede prijzen, en de smaak is voortreffelijk.

Nu lekker de badkamer gebruiken, een stukje in het dagboek schrijven, en dan toch maar onder de wol.

De wekker staat op 7.00 uur.

Wat foto's uit de omgeving

http://www.mijnalbum.nl/Album=6EMCWMMO

Donderdag 18 Okt 2007

We hebben de nacht doorgebracht in een lekker bed, en kwamen er uitgerust uit.

Op tijd opgestaan, een goed ontbijt, en dan weer op weg naar onze eindbestemming, Rosolina in Italie.

In Zwitserland is autorijden heel ontspannen, goed onderhouden wegen, en geen gestress op de weg.

Wel door de Gothardtunnel gereden, ca 18 km dwars door een gebergte, er kwam geen einde aan.

In Italie begon het al goed: tolpoortjes, na een klein stukje rijden weer een tolpoortje.

Dachten we ervan af te zijn: weer zo?n irritant oponthoud.

Maar nu kunnen we dan ook door vanaf Milaan tot aan Venetie, een kaarsrechte weg.

De weg is heel goed onderhouden, maar saai????weinig afslagen en eentonig.

Het is net of je in Nederland rijdt, plat en uitgestrekt, en alle industrie als linten langs de autosnelweg.

Wel is de mentaliteit een stuk beter onder de weggebruikers, nergens een automobilist meegemaakt die zat te duwen.

Je moet het spelletje wat daar gespeeld wordt een beetje doorhebben.

De meest rechtse baan is voor vrachtwagens, en indien er niets rijdt, moet je daar ook naar toe.

De middelste baan is tevens voor de vrachtrijders, en maken daar ook dankbaar gebruik van, en komen naar links zonder de richtingaanwijzer te gebruiken, wel even opletten dus.

Maar als ze kans krijgen om naar rechts te gaan, zitten ze weer op de rechter strook.

De meest linkse baan is voor de personenwagens, maar de meeste zitten toch op de middelste baan, echte linksrijders ben ik niet tegen gekomen, iedereen rijdt gewoon lekker door zonder een ander te hinderen, we kunnen in Nederland hier echt nog iets van leren.

We zijn aangekomen bij het hotel zo rond de klok van 15.30 uur, en gelijk ingechecht.

De kamer is ruim en zeer netjes, zo kunnen we onze tijd wel doorbrengen.

Ook even langs de Raceway willen rijden, maar afgesloten voor het verkeer, een of ander manifestatie/demonstratie van de lokale boeren werd daar gehouden.

Nu even nog wat rusten , even een bad nemen, en dan naar beneden in het restaurant wat gaan eten.

Vrijdag 19 Okt 2007

Vandaag eerst een echt Italiaans ontbijt genoten, wat een zoete bedoeling, maar wel lekker.

Daarna een wasplaats gezocht om de Pica een beetje netjes te krijgen voor de wedstrijden.

Na een grondig uurtje poetsen is de auto wedstrijdklaar en kunnen we iets anders gaan.

Een lokale markt bezocht, en alleen maar kleding, kleding gezien, iets anders wordt er bijna niet verhandeld.

Even naar de Raceway gereden en daar aangekomen hebben we tal van Ferarri?s en Porsche?s gezien, en allemaal even snel en beroerd lopend.

Toch wel leuk om met een Koreaan tussen al dat Duitse en Italiaanse geweld te staan.

We hebben geen foto?s gemaakt van dit spectakel, want menig auto was in een ?studiestadium?.

Ik denk ook niet dat dit in dank afgenomen zou worden, daarom ook maar geen risico genomen.

Later in de middag de auto gepoetst, en de laatste puntje op de i gezet.

Rond 15.30 uur naar de Raceway gereden en ons aangemeld bij de organisatie, maar wat een gestunteld, bijna niemand spreekt een andere taal dan Italiaans, dit helpt de communicatie ook niet echt.

Toch alles weten te regelen en de auto op zijn plekkie gezet, wat laatste dingen gedaan en is echt klaar voor de wedstrijd.

Wel gaat het druk worden, want ze hebben de auto?s aardig ingeschikt qua ruimte, en dat voor zo?n megahal.

Toen de taxi maar gebeld om terug te gaan naar het hotel, een uur gewacht en ook nog eens een aardige duit lichter.

Mischien een leuke tip voor iemand die snel en veel geld wil verdienen: ga taxichauffeur spelen in Adria (I), dit brengt een stuk meer op dan werken bij een baas.

Het zijn bijna maffiapraktijken, maar je kan niet anders: er rijdt maar 1 taxi in de omgeving, en die kan/mag rekenen wat hij wilt??????

Nu alles maar via het hotel laten lopen, scheelt tenminste weer een slok op een borrel.

Lekker een echte pizza op en nu onder de wol.

Morgen weer vroeg op , 6.30 uur, want we moeten weer paraat zijn om 8.00 uur op de Raceway.

Tot morgen, op de eerste wedstrijddag.

Hier de foto's van wat er te zien was.

http://www.mijnalbum.nl/Album=BKJ6FGY6

Zaterdag 20 Okt 2007

Na een heerlijke nacht in het hotel gaat het vandaag gebeuren: de eerste wedstrijddag.

De wekker ging om 6.30 uur, het ontbijt stond klaar om 7.00 uur, en de taxi stond klaar op de afgesproken tijd van 7.30 uur.

Een heerlijke start van de dag???????.maar spoedig komen de zwarte wolken boven deze dag van ons te hangen, dit voorspelt weinig goeds.

We moesten om 8.00 uur op de Raceway komen ivm een briefing van de te komen dag.

Er werd niets gemeld, en daarom begon iedereen zijn auto wedstrijdklaar te maken, en wij dus ook.

Plotseling roken wij een brandlucht in de auto: paniek, want wat is er aan het smeulen?

Na een kleine inspectie blijkt een neonlamp onder de versterkers de boosdoener te zijn.

De boel uit elkaar gehaald om te kijken wat er verder scheelt aan de install, je weet het immers nooit.

Gelukkig verder geen schade, weer een meevaller.

Op dat moment realiser ik mij dat wij niemand van deBelgische organisatie zien in de hal.

Even een telefoontje en we weten het.

Ze zijn nog in Belgie en gaan ook niet naar Italie komen, blijken ze het over sommige dingen het niet eens te kunnen worden met de Italianen.

Je komt uit voor Belgie en de eigen organisatie laat je ronduit vallen, stikken of vul zelf maar meer benamingen in.

Hierover gaat straks als we weer thuis zijn een hartig woordje gewisseld worden, zijn ze helmaal besode??.!!!

Om 10 uur wordt er omgeroepen dat alle deelnemers zich moeten melden voor de eerder aangekondigde briefing. Wel 2 uur later, maar daar kan iedereen zich wel in vinden, het is immers een groot spektakel, genoeg te regelen.

Tijdens de briefing wordt verteld dat alle wagens naar een andere plaats moeten vanwege het snelle jureringssysteem wat ze hebben bedacht, we worden daarover op de hoogte gesteld zo rond 11 uur, dus niet.

Om 12 uur de briefing van 11 uur, alles was omgegooid, we mochten tijdens de jurering de auto naar een pitsbox rijden en daar zouden we dan alle jureringen gaan plaats vinden.

Een geluk dat we bij de eerste groep gingen horen.

Om 1 uur mochten we naar de pitsbox, de eerste jury kwam om 13.30 uur, de tweede om 14.15, de derde om 15.00 uur????.maar de vierde kwam niet opdagen.

Uiteindelijk kwam een jurylid zich maar beschikbaar stellen omdat hij toch maar liep te vervelen.

Toen was het immers al 17.00 uur.

Nog 2 laatste jureringen en we zijn klaar, dachten we, ja pas om 18.00 uur, 5 uur na de aanvangstijd.

En ze moeten dan bijna 50 auto?s zo jureren, dit gaat nachtwerk worden.

Maar omdat er heel veel deelnemers komen uit diverse landen, zou het handig zijn als mensen de engelse taal een beetje machtig waren, maar de Italianen, Russen en de mensen uit de Ukraine spreken alleen maar de eigen taal.

En over taalbarierres gesproken, ik wist niet dat dit zo?n probleem kon zijn.

Toen ik mijn verhaal aan een juylid moest doorgeven, begreep hij er niets van.

Een tolk erbij gehaald die tussen het engels en italiaans aan het switchen was.

Maar????zij kent niet de technische uitleg, ze kwam niet verder dan 1e klas schoolengels, wat een ramp.

Een gesprek van 5 minuten duurde bijna een kwartier, en dan nog begreep ik hem niet, en hij mij niet, lang leve een internationale meeting.

Uiteindelijk waren we klaar en konden op gaan maken voor de party die de Italiaanse IASCA zou geven om 19.00 uur.

Maar omdat alles uitliep kregen de deelnemers een ?maaltijd? voor geschoteld, een bbq, top geregeld dachten we.

Of het vlees was nog niet gaar, of niet warm, of zelfs helmaal verbrand.

De smaak was ronduit belabberd.

Maar ook hier weer het bekende wachten, want de mensen van de catering waren toch blijkbaar niet ingesteld op zo?n grote groep, dus wachten wachten.

Om 21.00 uur nog gevraagd naar de party die gegeven zou worden??????bleek de bbq als party geboekt te zijn, weer iets wat niet ging.

Toch nog even de auto laten draaien, blijkt mijn achterste scherm het niet te doen, dat werd weer knutselen en zoeken.

Maar het zoeken werd beloond, een kapotte zekering in een draad.

Deze provesorisch gerepareerd, en na het aansluiten van het geheel, begint het scherm spontaan te roken.

Ja hoor, dat kan er ook nog wel bij.

Scherm uitgebouwd en toen maar naar het hotel gegaan, toch even wat te eten regelen.

De manager spreekt redelijk tot goed engels en neemt onze bestelling op.

Maar de dames die het serveerden??.kennen geen woord engels, dus een uitleg konden ze niet geven.

Elke keer als we iets wilden weten, moest de manager erbij komen, vriendelijke kerel, maar kwam niet meer aan zijn eigen werk toe want???het hotel zit vol met Engelse deelnemers aan het event.

Al met al een dag die we zo mogelijk willen vergeten.

Ben benieuwd hoe laat de prijsuitreiking zal plaatsvinden, het is gepland om 16.00 uur, maar ik zal morgen wel doorgeven hoe laat het uiteindelijk is geworden.

Morgen de laatste dag van het event, met voor ons de laatste deelname aan het event: De Tunerjam, de wedstrijd onderling van getunede auto?s.

Hopelijk zijn er mensen die engels spreken, want anders krijgen we weer zo?n dame met 1e klas schoolengels, en dat gaat echt niet werken.

Tot morgen, een nieuwe dag, nieuwe kansen, en misschien zonder enige tegenslag.

Zondag 21 Okt 2007

Een nieuwe dag voor de eurofinals.

Op tijd uit bed, een echt zoet Italiaans ontbijt en even gewacht op de taxi.

We waren, zoals gewoonlijk op tijd in de hal op de Raceway.

De auto nog even nagelopen voor het laatste onderdeel, de Tunerjam.

We waren net klaar met de auto of de jury stond bij de auto.

We waren ingeschreven voor de amateurklasse, maar omdat wij nog nooit een internationale wedstrijd in de Tunerjam hadden gedaan moesten wij naar de Rookieklasse, de zg beginners.

Dit is wat de jury wilde, ook goed.

Lekker mijn verhaal kunnen vertellen, en met de foto?s erbij liep dit allemaal gesmeerd.

De jury was echt onder de indruk van de auto, maar zeker omdat ze het merk en model niet kende waren ze helemaal verbaasd.

De foto?s die in de studio waren gemaakt vielen helemaal in goede aarde, ze bleven rond de auto draaien.

Na een klein half uur was het gedaan, en daardoor konden we ons opmaken voor het showgebeuren.

Lekker iedereen laten zien en vooral laten horen, hiervoor stond de auto eigenlijk op de wedstrijd.

Menigeen heeft zitten luisteren en was verbaasd over de kwaliteit, zelfs een aankomend jurylid vanuit Frankrijk.

Een aantal mensen uit de Ukraine waren zelfs zo onder de indruk dat ze elke keer van plaats in de bleven wisselen.

Leuke ervaringen uit kunnen wisselen, en vooral heel veel vrienden tijdens zo?n groot event kunnen maken.

Vooral met de mensen uit de UK klikte het voortreffelijk.

De dag naderde zijn eind, en er was voorspeld dat we om 16.00 uur de prijsuitreiking hadden, dit is ondanks alles toch 20.30 uur geworden, en wachten duurt lang?????

Uiteindelijk toch de prijsuitreiking, en na een paar spannende minuten was onze categorie voor Tunerjam aan de beurt, en wie werd afgeroepen als no 1; jawel, TAZTEAM.

We waren zo verbaasd, dit hadden we niet verwacht, even op de foto met een aantal fotomodellen en toen terug naar onze tafel, alle felicitaties ontvangen, en toen gebeurde het????de tranen.

Alle emoties van dat weekend kwamen los, maar hiervoor kwamen we dus, EurAsian Kampioen 2007 Tunerjam Rookie.

De uitreiking vorderde, maar in het SQ gedeelte vielen we buiten de prijzen.

Welke plaats we behaald hebben weten we niet, maar dat is binnenkort te vernemen via internet.

Lekker nog wat nagepraat met de grote baas uit Amerika en de president Iasca Italie.

http://www.mijnalbum.nl/Album=FCZLG7FW

Maar wat we toen te horen kregen van de president Iasca Italie was voor mij een echte eer.

Als we weer naar Italie zouden afreizen, waren we wij, Tazteam, zijn gasten en zou hij ons bij hem thuis ontvangen en laten logeren.

Het is dat er geen beker voor te krijgen was tijdens het event als: best gedragen meest voorbeeldige en vooral meest beleefde deelnemers, dan hadden wij deze kunnen krijgen.

Ook de grote baas uit Amerika was onder de indruk van onze passie voor de muziek en tuning, een waar voorbeeld werden wij genoemd.

Lekker de auto ingeruimd, naar het hotel gegaan, een stukje gegeten, het wal.

Het is inmiddels al 23.30 uur, een lekker bad genomen en onder de wol, want we waren gesloopt na zo?n lange dag.

Maandag 22 Okt 2007

Het zou vandaag een dag gaan worden van lokale dingen bezoeken, bekijken.

Een lokaal winkelcentrum bezocht, wat inkopen gedaan, en toen maar wat in de buurt rond gereden.

Opeens komen we de borden van Venetie tegen, blijkt nog maar een paar km te rijden te zijn.

De borden gevolgd naar de ferry, en na de financiele afwikkeling stonden we op de boot richting het centrum van Venetie.

Helaas begon het te regenen, maar daarom eerst maar eens een cafe in voor echte cappucino, lekker even opwarmen.

Daarna het centrum bezocht, wat foto?s gemaakt, maar na 2 uur hadden we het wel gezien.

We hebben geen gondeltocht gemaakt, want we haden geen zin in een tochtje door de smalle grachten met een paraplu boven ons.

Jammer dat we op een dag in Venetie kwamen dat het vuilnis buiten gezet mog worden, wat een zooi, echt niet representatief voor zo?n stad.

Wel veel leuke winkels bekeken, en de prijzen die ze hanteren zijn heel redelijk, niet van het genre ? het vel over je oren getrokken te krijgen?.

Terug met de boot richting de auto, even nog bijgekomen en opgedroogd van de regen, en toen richting het hotel, dwars door de spits heen.

Het is net een mierenhoop met auto?s, overal rijdt wel wat, maar nergens hadden we het gevoel dat de Italianen associaal aan het autorijden waren.

In sommige gevallen vond ik ze beleefder dan in Nederland.

Oke, sommige rijden wat steviger door, rijden over doorgetrokken strepen, maar dat is een rijgedrag wat we in Nederland ook dagelijks zien.

In het hotel nog even wat gerust, met een paar engelse deelnemers een leuke maaltijd genoten, en toen was het weer tijd voor de nachtrust.

http://www.mijnalbum.nl/Album=YA7YJHT7

Dinsdag 23 Okt.2007

Begonnen met een Italiaans ontbijt, maar Agnes kreeg eindelijk wat ze haar hadden beloofd: brood met ham, geen zoete troep.

We houden het vandaag wat rustig, we gaan de route bepalen voor morgen, want we willen naar Rome.

Onze bep is al ingesteld, en we hebben al een hotel op het oog voor de overnachting in Rome.

Het is maar 450 km naar Rome, dus de tijd zullen we wel doorkomen.

Vandaag de kaarten op de bus, even wat kleine boodschapjes doen.

Het weer helpt ook al niet mee, het regent, het is koud.

En verder???..we wachten af.

He eindelijk de zon komt erdoor, de temperatuur gaat snel omhoog.

We zijn naar Rosolina-Mare gegaan, een grote badplaats aan de Adriatische zee, daar moet wat te doen zijn.

Na zo?n 20 km in de auto komen we in de badplaats aan???????alles is stil, doodstil, dit voorspelt weinig goeds.

Doorgereden naar de kust, en inderdaad geen hond tegengekomen.

Deze badplaats bestaat uit hotels, restaurants en andere dingen, zeker dat 100.000 mensen hier elkaar niet voor de voeten lopen, zo groot.

Maar alles is dicht en verlaten, het lijkt wel een spookstad, we missen alleen de struiken die door de straten rollen dmv de wind.

Het blijkt dat alles na 9 september dicht gaat en pas in april of mei opengaat, dat hebben wij weer.

Maar we zijn aan de kust geweest, maar vuil.

http://www.mijnalbum.nl/Album=IU7AO6T3

Doorgereden naar wat andere plaatsen, maar weinig of niets te zien, oja toch wel.

Hele mooie huizen, goed onderhouden, iets minder mooie huizen, maar de rest staat leeg en/of is verwaarloosd.

De meeste gebouwen staan op instorten.

Als men een oorlogsfilm wil maken en niet te veel geld uit wil geven, moeten ze hier in de regio van Adria, Rovigo ed komen filmen, krotten genoeg.

Nu zitten we in het hotel, lekker een beetje rond te hangen, en wachten op 7 uur, want dan gaat het restaurant open.

Vanavond pakken we de boel in, checken alvast uit en maken ons klaar voor de reis naar Rome.

We willen het St.Pietersplein graag een keer zien, de route is uitgestippeld, de plattegrond ligt klaar, en onze bep heeft Rome al in haar geheugen staan.

Daarom: tot morgen.

Woendag 24 Okt 2007

Vandaag vroeg opgestaan, deur, de auto geladen, en naar het ontbijt.

Eindelijk krijgt Agnes haar ontbijt zoals het wilt, gewoon brood ,met kaas en ham.

Om 8.00 uur nog de auto afgetankt, en richting Rome vertrokken.

De toegangsweg naar de tolweg richting Rome is belabberd, vol gaten en kuilen, ik ben bang dat de auto hier zwaar te lijden krijgt.

Eindelijk richting Rome, en jawel, weer zo?n tolpoort.

Maar de weg is voorbeeldig, en daarom schiet het ook wel op.

Zo rond de klok van 14.00 uur in het hartje van Rome terecht gekomen met onze Pica, maar wat is het druk in de stad.

Overal waar je kijkt rijden scooters, motoren en heel veel Smarts.

Wel zijn ze inventief met de ruimte, want een 3 baans weg wordt met 4 man breed genomen, en nog steeds zit de weg vol.

De auto weten te parkeren, en na wat navraag bleek het nog maar 20 minuten lopen zijn naar het St.Pietersplein.

Gelukkig een rechte weg, dus verdwalen is er niet bij.

Eindelijk op de plaats aangekomen waarvoor we gingen, het St Pietersplein.

Maar op de tv ziet het er groter uit dan in werkelijkheid.

Wel imposant is het totaalplaatje van het gehele plein.

Na een tijdje over het plein gezworven te hebben, en wat foto?s gemaakt, weer richting de auto gelopen.

http://www.mijnalbum.nl/Album=AK47GKXQ

Rome kan een hele mooie stad zijn, rijk aan kunsthistorie maar dat is aan ons niet besteed, we willen nog maar 1 ding: weg uit de mierenhoop die Rome heet.

Na een eerste inspectie bij de auto op schade, je weet immers nooit, zijn we opweg gegaan richting de rondweg.

Dat is op zichzelf al een hele ervaring, je moet net zo gek, brutaal, en vooral heel veel lef hebben om door deze verkeerskluwe te komen.

Mijn richtingsgevoel liet mij gelukkig niet in de steek, en jawel, na 25 minuten rijden zitten we op de rondweg.

Gelukkig zonder schade, maar wel met een gigahoge hartslag.

Omdat het nog een redelijke tijd is, gaan we toch maar richting Nederlaand, het moet er toch een keer van komen.

Zo?n 100 km voor Firenze gaat het fout, een zwaar ongeluk gebeurt, en we staan in een file van ruim 7 km.

Helaas voor ons hebben we over deze 7 km ruim 5 kwartier gedaan.

Omdat het al donker begon te worden, en de maag begon te rammelen, een hotel gezocht en gevonden.

Zelf kunnen ze hier buiten het ontbijt geen eten serveren, daarom aangewezen op de overburen, een groot wegrestaurant.

Lekker weer wat Italiaans eten op, wat gekletst met een Nederlandse chauffeur, en terug naar het hotel.

De dagelijkse beslommeringen in onze laptop gezet, en lekker even badderen.

Ondertussen wordt het ook tijd om naar bed te gaan, want morgen is het weer vroeg op, hopelijk zit het verkeer niet teveel tegen, kunnen we lekker opschieten.

De route staat gepland vanaf Firenze naar Milaan, en vandaaruit richting Zwitserland.

Hoever we gaan komen weten we niet, maar hopen zover te komen dat de laatste reisdag niet te lang gaat duren want Sebastiaan moet op tijd gehaald worden, en eerlijk gezegt, we missen hem wel ondanks we elke dag even bellen.

Tot morgen.

Donderdag, 25 Okt.2007.

Wel jammer dat de Italianen in deze tijd van het jaar koukleumen zijn, de verwarming in de kamer is niet uit of zelfs laag te zetten.

Daarom, de ramen open en hopelijk een redelijke temperatuur, maar helaas, het is en blijft 22 gr in de kamer.

Vandaag op tijd uit bed en een lekker ontbijt genoten in het hotel.

Nadat de auto is ingepakt, gaan we opweg richting Nederland.

Het is 7.30 uur als we echt vertrekken.

De auto afgetankt op het eerste de beste benzinestation, en de reis van bijna 1400 km voor de boeg.

Alles gaat lekker, goede wegen, weinig verkeer, en een hele lekkere temperatuur.

De reis gaat voorspoedig, alleen bij Milaan is het een regelrechte ramp, alles loopt vol met verkeer, en de borden geven weinig duidelijkheid.

Daarom maar een stuk binnendoor gereden via Como, niet ideaal maar we rijden tenminste.

Na een klein half uur over 2 baanswegen gereden te hebben zijn we weer op de autostrada.

Na een klein stukje gereden te hebben kunnen we Italie achter ons laten en ligt Zwitserland voor ons, het is dan al 13.00 uur

Zwitserland is een stuk prettiger om te rijden, minder stress en vooral een stuk schoner.

Lekker de Gothartroute gevolgd en na een aantal kleine tunnels kwam de langste van allemaal: 17 km door een gebergte.

Het is een beleving zo?n tunnel, maar de lucht in deze tunnel is ziekmakend, daarom blij dat we weer daglicht zien en verse lucht kunnen inademen.

Zwitserland ligt spoedig achter ons en Frankrijk dient zich aan.

Omdat het al wat later wordt willen we Strasbourg gepasseerd zijn voordat het echt donker wordt.

Alles zit mee, maar dan: weer een giga file in aantocht, reden onbekend.

Later blijkt een vrachtauto wat papier verloren te hebben.

Weer op weg, de volgende opstopping, precies tijdens de spits???.een hoop verloren tijd.

Een gestrande auto dit maal, maar wel op de linkerbaan, en de Fransen zijn net Nederlanders, elkaar geen duimbreed toegeven, daarom weer een eindeloze wachttijd voordat we de auto gepasseerd zijn.

Zo rond 21.00 uur rijden we Luxemburg in, lekker voltanken en een stukje eten.

Nadat de inwendige mens is versterkt gaan we toch de laatste kilometers afleggen richting Nederland.

Maar de vermoeidheid gaat toch parten spelen, want we hebben zo?n 2-2,5 uur in de files gestaan en daar hadden we niet opgerekend.

Dan maar een extra rustpauze inlassen, en doorgaan.

Het is vrijdag 01.00 uur als we de straat inrijden.

Snel de auto leegmaken, even onszelf even opfrissen voor de nacht, het kan wel, het is immers alweer 01.30 uur.

Vrijdag 26 Okt 2007.

Een heerlijke nacht gehad, eindelijk ons eigen bed weer, gelijk weer vertrouwd.

Het is zo?n 9.00 uur als we uit bed zijn, onszelf lekker opfrissen en de rommel opruimen.

De vermoeidheid gaan we dan ook wel voelen, maar geeft niets, we zijn heel en veilig thuis.

De dag doorgebracht met autowassen, wasmachine vullen, en later de droger aan.

Lekker de dag over ons heen laten komen, op tijd gegeten en toen onze zoon opgehaalt op zijn logeeradres.

Wat waren we blij onze zoon weer te zien, de beker laten zien welke we gewonnen hadden, maar dan toch echt huiswaarts.

Lekker onder het genot van koffie en limo de vakantie doorgesproken, maar dan is het toch echt voorbij.

Tazteam is weer thuis en is EurAsian kampioen in de Tunerjam 2007.

De auto heeft het echt goed gedaan, maar 61 pk en heel zwaar afgeladen met apparatuur en de volle bepakking voor het Italie verhaal.

In de bergen heeft de Pica kei en keihard moeten werken, en zelfs zo hard dat sommige hellingen maar in de 4e of zelfs in de 3e versnelling genomen konden worden, hij wilde gewoonweg niet harder.

Al met al heeft de Pica bijna 4000 km afgelegd met een gemiddeld verbruik van ruim 1:15.

Niet slecht als je bedenkt dat we de ene keer 1:11,5 en een andere keer weer ruim 1:18 hebben gereden.

Over de landen die we hebben bezocht kunnen we kort zijn.

Belgie is zowat ons 2e thuisland en dit kennen we bijna door en door, jammer alleen dat we door Walonie gereden zijn, is minder mooi dan Vlaanderen????details.

Luxemburg is een land wat van mij nog wel een keer een bezoek kan krijgen, lekker gemoedelijk en spotgoedkope benzine.

Frankrijk, althans het gedeelte waar wij doorheen zijn gegaan is mooi om te zien, alleen erg vuil, grauw en komt niet echt vriendelijk over.

Zwitserland is een land waar ik graag nog een keer wat vakantiedagen wil doorbrengen, netjes, schoon en vooral een land waar de mensen vriendelijk zijn, en trots zijn op hun land.

Italie is een land welke zwaar is tegengevallen, armoedig, vuil en vooral zeer duur.

Jammer dat in Italie het vakantieseizoen al afgelopen was, want dat loopt tot 9 september, en na deze datum staat hier de wereld stil en is jammer.

We zetten een punt onder dit dagboek, want de normale tijd van werken gaat eraan komen.

Nog 2 dagen wat leuke dingen doen maar vooral uitrusten, het is immers zo weer maandag??..

Philip en Agnes

[jonge235]

erg leuk verhaal.

jammer van het ontbijt.

proficiat met jullie eerste plaats.

[willem1]

Mooi persoonlijk verslag en duidelijk verhaal en leuke foto's

Zou echter evenwel een indringend praatje maken met onze zuiderburen......Nu waren jullie helemaal in je uppie en dat is niet altijd even leuk

Tja, Italianen, wat kan/moet je daar nou van zeggen.....Eten&drinken is cultuur en er is een heel groot verschil tussen noord en zuid (= ten zuiden van Rome) en nog veel meer....

Dat ze niet alles zo perfect kunnen organiseren, dat is denk ik de landsaard zullen we maar zeggen. Het kan er echt chaotisch aan toe gaan en beslist niet alleen in het verkeer om wat te noemen.....

Maar wanneer je ze een beetje kent (en een paar woorden Italiaans spreekt) zijn ze in 't algemeen hartelijk en geinteresseerd is mijn ervaring

Nog felicitaties met jullie EurAsian Kampioenschap 2007 Tunerjam Rookie

Prachtige prestatie!

Volgende keer all-over champion! OK?

[AJ Mol]

Leuk verslag. Kost even om het te lezen en de foto's te bekijken.

Een heel avontuur, erg vermoeiend, maar als winnaar ben je dat gauw vergeten.

Nogmaals gefeliciteerd met het kampioenschap en op naar de volgende wedstrijd.